θρέμμα

το (ΑΜ θρέμμα) [τρέφω]

1. ό,τι έθρεψε ή ό,τι τρέφει κάποιος, το ανάθρεμμα, το βρέφος ή το παιδί

2. (και στον πληθ.) τα θρέμματα

τα ζώα που τρέφονται από τον άνθρωπο, τα βοσκήματα

νεοελλ.-μσν.

φρ. «γέννημα και θρέμμα» — αυτόχθονος κάτοικος

μσν.

γέννημα, δημιούργημα

αρχ.

1. ο δούλος που γεννήθηκε στο σπίτι τού κυρίου του

2. (για λιοντάρι) πλάσμα, δημιούργημα

3. (για πράγμα) προϊόν

4. φρ. α) «θρέμματα Νηρεΐδων» — τα δελφίνια

β) «Ἐχίδνης θρέμμα» — ο Κέρβερος

γ) «θρέμμα Σελινοῡντος» — είδος ψαριού

δ) «κακά θρέμματα» — σμήνος κουνουπιών

ε) «Καρύστου θρέμμα» — ποτήρι κατασκευασμένο στην Κάρυστο.